Naast betrokkenheid bij de behandeling van de partner/het familielid (zie vorige vraag) zijn er voor naasten van iemand met een psychiatrische ziekte diverse mogelijkheden voor ondersteuning.
Ondersteuning vanuit de zorgeenheid van de partner/het familielid: informeert u bij de zorgeenheid naar de mogelijkheden.
Voor informatiebijeenkomsten, cursussen en trainingen: Indigo Preventie; www.indigo.nl.
Voor hulp via internet: www.familievan.nl en www.survivalkid.nl.
Voor lotgenotencontact: zie www.labyrint-in-perspectief.nl.
De familie (ouders, partners, kinderen en andere naasten) is vaak betrokken bij de zorg en de begeleiding van patiënten. Hierover worden afspraken gemaakt met de patiënt. Meestal is de patiënt het er mee eens dat de familie geïnformeerd wordt over en betrokken wordt bij de behandeling. Maar dat is niet altijd het geval. Soms wil een patiënt tijdelijk niets te maken hebben met de familie. Maar ook dan heeft de familie recht op informatie. Bovendien hebben de hulpverleners ook een inspanningsplicht om het contact tussen familie en patiënt zodanig te herstellen dat familie geïnformeerd en betrokken mag worden bij de behandeling. De familievertrouwenspersoon kan ook een rol spelen in het ondersteunen bij contacten met de hulpverlening. Lees ook de informatie over het familiebeleid van Altrecht.
Ja, dat kan. De afspraken over het ontvangen van bezoek, bezoektijden e.d. verschillen per afdeling. Informeert u hiernaar bij uw zorgeenheid.
Het is belangrijk dat u een hulpverlener heeft waarin u vertrouwen heeft. U kunt van hulpverlener veranderen wanneer dit vertrouwen er niet is. U kunt dit met uw behandelaar zelf bespreken, of met de afdelingsleiding.
U kunt gedwongen worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis om twee redenen:
De eerste reden is wanneer u thuis woont en er sprake is van gevaar voor uzelf of voor anderen. In zo’n geval bestaat de angst dat u zichzelf of anderen iets aandoet of dat u zichzelf verwaarloost vanwege uw psychiatrische problemen.
Daarnaast kunt u te maken krijgen met een gedwongen opname wanneer u al vrijwillig bent opgenomen. Bijvoorbeeld als u tegen het advies van de behandelaar de instelling wilt verlaten en er sprake is van een dreigend gevaar. Of als u zelf van mening bent dat u geen behandeling nodig heeft en de arts van mening is dat er gevaar dreigt als u geen behandeling krijgt.
Wilt u meer informatie over uw rechten en plichten bij een gedwongen opname, dan heeft de afdeling een aantal brochures voor u beschikbaar.
Als uw probleem is opgelost of andere hulpverlening is geregeld, kunt u in overleg met uw hulpverlener de behandeling beëindigen. Mocht u het niet eens zijn met de beslissing van uw hulpverlener de behandeling te beëindigen of krijgt u niet de gewenste hulpverlening, bespreek dat dan eerst met de hulpverlener of zijn/haar leidinggevende. Als u er samen niet uitkomt, kunt u om een ‘second opinion’ vragen. Als u de hulpverlening wilt stoppen en uw hulpverlener is het daar niet mee eens, dan kan hij u verzoeken een verklaring te ondertekenen waarin u te kennen geeft zelf te willen stoppen met de behandeling.
In principe krijgt u de behandelaar toegewezen die over de meeste deskundigheid beschikt op het gebied van uw klachten. Maar als u een specifieke voorkeur hebt (bijvoorbeeld voor een mannelijke of een vrouwelijke hulpverlener), dan proberen wij daar zoveel mogelijk rekening mee te houden.