Het verhaal van Karima

“Het belangrijkste is dat ik leer te accepteren dat zij anders is dan andere kinderen.”

Als Karima 1,5 jaar oud is, zegt zij nog geen woorden. Zij wijst dingen aan en wil dan dat haar moeder het plaatje benoemt. Lies ziet hier geen problemen in. Ze voedt haar dochter tweetalig op en haar gezin maakte nogal wat mee. Het lijkt dus niet heel gek dat Karima iets later is met praten. Maar ergens knaagt het.

Ook de arts van het consultatiebureau vindt dat Karima weinig interesse heeft voor taal. Lies wil haar dochter graag verder helpen en gaat op advies van een logopediste meer oefenen met woorden herhalen, gebruikt korte zinnen en doet rollenspellen met haar. Het heeft weinig effect. Ook is Karima niet zo handig in de omgang met andere kinderen. Maar ja, hoeveel contact heeft zij nu eigenlijk gehad met andere kinderen?

Waar vind ik hulp voor Karima?

Via de logopediste krijgt Lies van de huisarts een verwijzing voor het Audiologisch Centrum. Dit heeft heel wat voeten in de aarde. Pas na twee maanden is de verwijzing compleet, en wordt Karima op de wachtlijst van het Audiologisch Centrum gezet. Ongeveer vijf weken later worden zij uitgenodigd voor verschillende tests. Karima blijkt goed te kunnen horen. Karima vindt het maar niks al die nieuwe dingen en werkt niet mee aan de onderzoeken. Wat wel duidelijk lijkt, is dat haar taalniveau past bij haar verdere ontwikkeling. En die loopt achter bij haar leeftijd. Komt dat door een lage intelligentie of doordat Karima weinig interesse heeft om mee te werken aan het onderzoek? Zij zingt steeds hetzelfde kinderliedje en trekt zich terug in haar eigen wereld. Voorzichtig wordt het woord autisme genoemd. Heel confronterend.

Weer terug naar de huisarts. Karima wordt aangemeld bij Altrecht Poli Het jonge kind om te kijken wat er met haar aan de hand zou kunnen zijn. Weer op een wachtlijst die deze keer zes weken duurt. Karima doet mee aan een speciaal diagnostiektraject voor hele jonge kinderen. Er wordt dan gekeken naar de leerbaarheid van een kind, hoe een kind omgaat met volwassenen, met andere kinderen en met een ouder er wel of niet bij. Tijdens het traject kijkt de behandelaar wat Karima nodig heeft om zich optimaal te kunnen ontwikkelen.

Spelen met Karima waar iemand bij is, daar moest ik aan wennen

Lies

Altrecht

Karima voelt zich op haar gemak. De omgeving wordt aangepast op haar mogelijkheden. Uit de onderzoeken blijkt dat Karima inderdaad autisme heeft. Zij heeft weinig interesse voor taal, is weinig flexibel in het contact met anderen en leeft soms in haar eigen fantasiebeelden waarmee zij de wereld om zich heen probeert te begrijpen. Karima en haar moeder volgen ook FloorPlay. Zij spelen samen waar de behandelaar bij is. Lies: “Spelen met Karima waar iemand bij is,  daar moest ik aan wennen. Maar je leert veel. Ik was vooral bezig om Karima nieuwe dingen te leren. Maar dat wil zij helemaal niet. Karima wordt daar boos van omdat zij het niet begrijpt. Nu ga ik deels mee in haar spel, en voeg hele kleine nieuwe dingen toe die haar wereld steeds een stukje groter maken. En haar misschien wat flexibeler maken. Het belangrijkste is dat ik Karima leer te begrijpen en dat ik leer te accepteren dat zij anders is dan andere kinderen van dezelfde leeftijd”

Ik moet afscheid nemen van het toekomstbeeld dat ik van haar heb.

Lies

Een ander toekomstbeeld

“Wat ik het moeilijkste vond? Het onvermijdelijke moment dat de diagnose autisme gesteld werd. Karima is niet veranderd door de diagnose, maar ik moet afscheid nemen van mijn toekomstbeeld dat ik van haar heb. Verder vond ik de weg naar Altrecht vermoeiend en frustrerend. Het duurt zolang voordat je op de goede plek bent.”

“De toekomst, ook zoiets. Ik kijk niet meer te ver vooruit. Karima moet nu goed geholpen worden, zodat zij zich zo goed mogelijk kan ontwikkelen. Zij is nu drie jaar. Gelukkig hebben we een vervolgplek voor haar gevonden, een gespecialiseerde dagbehandeling waar zij in kleine groepjes kan leren. Zo kan zij verder doorgroeien en stappen maken in haar ontwikkeling. Wat fijn is: nu ik weet dat Karima straks op een plek is die bij haar past, kan ik wat aan mezelf toekomen. En verwerken en leren accepteren dat mijn dochter autisme heeft.”

Trek op tijd aan de bel

“Aan alle ouders zou ik willen roepen: als je ook maar iets twijfelt of er iets aan de hand is met je kind – trek aan de bel! Want hoe eerder je erbij bent, hoe groter de kans is dat je kind zich zo goed mogelijk ontwikkeld.”

De namen in dit verhaal zijn veranderd omwille van de privacy.