Altrecht stuurt de rekening van uw behandeling naar uw zorgverzekeraar. Op deze rekening staat ook uw diagnose. Als u niet wilt dat uw zorgverzekeraar deze diagnose-informatie krijgt, kunt u bezwaar maken.
Hoe maak ik bezwaar?
Vertel uw behandelaar dat u bezwaar hebt tegen vermelding van diagnosegegevens op de factuur. Samen met uw behandelaar vult u de zogenaamde privacyverklaring (formulier) in. Deze ondertekent u allebei. In deze verklaring staat dat uw behandelaar de diagnose weglaat. De privacyverklaring dient uiterlijk binnen te zijn bij uw zorgverzekeraar op het moment dat de factuur bij uw zorgverzekeraar wordt ingediend.
Let op: voor elk jaar dat u in zorg bent bij Altrecht, moet u, als u nog steeds bezwaar hebt, een nieuwe privacyverklaring tekenen, zodat de diagnose niet vermeld wordt op de volgende factuur aan de zorgverzekeraar.
U kunt uw behandelaar vragen wanneer uw huidige privacyverklaring verloopt.
Verandert u van zorgverzekeraar?
Ook als u tijdens uw behandeling van zorgverzekeraar verandert, moet u een nieuwe privacyverklaring invullen.
Nog geen 18 jaar?
Wanneer de behandeling onder de Jeugdwet valt (tot 18 jaar), wordt uw diagnose niet gedeeld op de factuur aan de gemeente.
Altrecht dient zich te houden aan de wettelijke privacyregels die gelden voor patiënten en mag niet zeggen of mensen wel of niet in behandeling zijn, zelfs niet aan familieleden. Het is aan de patiënt zelf aan wie hij of zij dit al dan niet vertelt.
Binnen Altrecht geldt: afspraak is afspraak. Bent u verhinderd, laat het ons dan tijdig weten. Wanneer u een afspraak niet kunt nakomen, meldt u zich dan uiterlijk 24 uur voor de afspraak telefonisch af bij uw behandelafdeling. Bij een te late afzegging zullen de meeste zorgeenheden € 40,- in rekening brengen.
Dit is een schriftelijke verklaring waarin u van te voren vastlegt welke behandeling u wenst wanneer u in een crisis raakt en voorziet op zo’n moment niet meer in staat te zijn om besluiten te nemen. Bijvoorbeeld als u opnieuw psychotisch of manisch wordt. Deze verklaring wordt in de geestelijke gezondheidszorg ook wel crisiskaart, crisisprotocol, zelfbindingsverklaring of zelfbindingscontract genoemd. De wilsverklaring heeft geen juridische status. Bij uw zorgeenheid kunt u informeren naar de mogelijkheden en plaatselijke regeling.
De afspraken tussen hulpverlener en patiënt worden gezamenlijk in een behandelplan vastgelegd. In dit behandelplan staan de hulpvraag, de diagnose, de gekozen hulpverlening of therapie en de na(a)m(en) van uw hulpverlener(s). Pas als dat gedaan is, kunt u toestemming geven voor de hulpverlening. Een behandelplan moet na verloop van tijd met u worden besproken en – zo nodig – worden bijgesteld. Ook als het behandelplan verandert, moet u toestemming geven. U kunt altijd uw toestemming intrekken en samen met uw hulpverlener naar een andere oplossing zoeken. Duidelijke informatie krijgen en het geven van toestemming gaan altijd samen.
U hebt recht op goede informatie over Altrecht, over uw probleem, de mogelijke hulpverlening, het doel daarvan, de kans van slagen, de tijd die een behandeling in beslag zal nemen en eventuele nadelen en bijwerkingen, bijvoorbeeld van medicijnen. U heeft ook recht op informatie over eventuele andere mogelijkheden dan de voorgestelde behandeling. Dat alles in begrijpelijke bewoordingen.
Als klant van de gezondheidszorg – en dus ook van Altrecht – heeft u bepaalde rechten. Die rechten staan beschreven in de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO) en in de Wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ). De WGBO omvat de algemene patiëntenrechten en de BOPZ de rechten (en de beperkingen daarvan) als u gedwongen bent opgenomen.
Wanneer u contact heeft met een hulpverlener, ontstaat een hulpverleningsrelatie, die gebonden is aan regels. De hulpverlener belooft een ‘goed hulpverlener’ te zijn en zorgvuldig met informatie om te gaan. De patiënt belooft de hulpverlener zo goed mogelijk te informeren en zich in te spannen de gemaakte afspraken na te komen.