Urgentie van pijnbeleving is zwak
Het laat zich verstoppen en vervloeken
Of verdrijven door een lach
Je hart raakt zoek in de kilte
Woorden aan de oppervlakte zeggen niets
Lijnen gaan stuk en monsters klinken in je oor
Zwetend word je wakker
Met bitterheid kijk je naar hen
Bloemen ruik je niet meer
Wantrouwen geef je aan kinderen
Wanhoop stort zich verkeerd uit
Machteloos ontken je je nieuwe gezicht
Je hebt het verstopt, je hebt het vervloekt
Je hebt het weggelachen tot je niets meer voelde
En nu hebben wij het ook
Wat ik kreeg, is niet van mij
Zie de urgentie van pijn
En vermoord mezelf niet
Ga even onder de douche- mogelijk fris je dan op.
Veel pijn voor een mens. Het zal je vast wel eens teveel worden.
Mooi gedicht, maar ook heel verdrietig.
Ik wens je veel kracht toe op je weg door de pijn, want het voelen en verdragen van de pijn en het delen is de enige weg naar verlossing ervan.
Hopelijk zie je daarna weer een zonnestraaltje.
veel liefs en sterkte,
tamara